Tipos de radiación Radiación non ionizante
Algúns exemplos de radiación non ionizante son a luz visible, as ondas de radio e as microondas (Infografía: Adriana Vargas/IAEA)
A radiación non ionizante é unha radiación de menor enerxía que non é o suficientemente enerxética como para separar os electróns dos átomos ou das moléculas, xa sexa na materia ou nos organismos vivos.Non obstante, a súa enerxía pode facer vibrar esas moléculas e así producir calor.Así é, por exemplo, como funcionan os fornos microondas.
Para a maioría da xente, a radiación non ionizante non supón un risco para a súa saúde.Non obstante, os traballadores que están en contacto regular con algunhas fontes de radiación non ionizante poden necesitar medidas especiais para protexerse, por exemplo, da calor producida.
Outros exemplos de radiación non ionizante inclúen as ondas de radio e a luz visible.A luz visible é un tipo de radiación non ionizante que o ollo humano pode percibir.E as ondas de radio son un tipo de radiación non ionizante que é invisible para os nosos ollos e outros sentidos, pero que pode ser decodificada polas radios tradicionais.
Radiación ionizante
Algúns exemplos de radiacións ionizantes inclúen algúns tipos de tratamentos contra o cancro mediante raios gamma, os raios X e a radiación emitida por materiais radioactivos utilizados nas centrais nucleares (Infografía: Adriana Vargas/OIEA)
A radiación ionizante é un tipo de radiación de tal enerxía que pode separar os electróns dos átomos ou das moléculas, o que provoca cambios a nivel atómico ao interactuar coa materia, incluídos os organismos vivos.Estes cambios adoitan implicar a produción de ións (átomos ou moléculas cargadas eléctricamente), de aí o termo radiación "ionizante".
En doses elevadas, a radiación ionizante pode danar células ou órganos do noso corpo ou mesmo causar a morte.Nos usos e doses correctos e coas medidas de protección necesarias, este tipo de radiacións ten moitos usos beneficiosos, como na produción de enerxía, na industria, na investigación e no diagnóstico médico e tratamento de diversas enfermidades, como o cancro.Aínda que a regulación do uso das fontes de radiación e a protección contra a radiación son responsabilidade nacional, o OIEA ofrece apoio aos lexisladores e reguladores a través dun sistema integral de normas internacionais de seguridade co obxectivo de protexer aos traballadores e pacientes, así como aos membros do público e ao medio ambiente das posibles efectos nocivos das radiacións ionizantes.
As radiacións non ionizantes e ionizantes teñen diferentes lonxitudes de onda, que se relacionan directamente coa súa enerxía.(Infografía: Adriana Vargas/OIEA).
A ciencia detrás da desintegración radioactiva e da radiación resultante
O proceso polo cal un átomo radioactivo se fai máis estable ao liberar partículas e enerxía chámase "desintegración radioactiva".(Infografía: Adriana Vargas/IAEA)
A radiación ionizante pode orixinarse, por exemplo,átomos inestables (radioactivos).xa que están a pasar a un estado máis estable mentres liberan enerxía.
A maioría dos átomos da Terra son estables, principalmente grazas a unha composición equilibrada e estable de partículas (neutróns e protóns) no seu centro (ou núcleo).Non obstante, nalgúns tipos de átomos inestables, a composición do número de protóns e neutróns do seu núcleo non lles permite manter unidas esas partículas.Tales átomos inestables chámanse "átomos radiactivos".Cando os átomos radioactivos se desintegran, liberan enerxía en forma de radiación ionizante (por exemplo, partículas alfa, partículas beta, raios gamma ou neutróns), que, cando se aproveitan e usan con seguridade, poden producir diversos beneficios.
Hora de publicación: 11-11-2022